Leczenie biologiczne miazgi

Miazga to ukrwiona i unerwiona część zęba. Ukryta jest we wnętrzu zęba w otoczce z tkanek twardych. Może ulec uszkodzeniu w wyniku złamania czy odkruszenia ale także z powodu głębokich ubytków próchnicowych. Kiedy drobnoustroje próchnicowe dotrą do miazgi i ulegnie ona zainfekowaniu, konieczne staje się leczenie kanałowe czyli usunięcie miazgi i uzupełnienie powstałej luki neutralnym dla organizmu wypełniaczem. Jedną z opcji jest leczenie biologiczne miazgi.

Jaką rolę pełni miazga zęba?

Miazga odpowiada za naturalne mechanizmy obronne zębów. W zębach pozbawionych miazgi, czyli martwych, procesy chorobowe przebiegają szybciej. Zęby z żywą miazgą są również bardziej odporne na wszelkie uszkodzenia, które mogą powstać podczas urazów mechanicznych, ale także podczas gryzienia pokarmów. Ząb pozbawiony miazgi bardziej narażony jest na odłamanie także dlatego, że aby prawidłowo przeprowadzić leczenie kanałowe, konieczna jest znaczna ingerencja w twarde struktury zęba. Często po leczeniu kanałowym, aby odtworzyć kształt i funkcję zęba, konieczna jest jego odbudowa za pomocą korony protetycznej. Ponadto samo leczenia kanałowe jest procedurą bardzo skomplikowaną, czasochłonną i obarczoną dużym ryzykiem powikłań i niepowodzeń.

Jeśli tylko możliwe jest zachowanie żywotności miazgi, dentyści starają się leczenia kanałowego uniknąć lub przynajmniej odsunąć je w czasie.

Na czym polega leczenie biologiczne miazgi?

Leczenie biologiczne miazgi to procedura medyczna, która wykorzystuje siły regeneracyjne i obronne samej miazgi przy wsparciu odpowiednich środków leczniczych. Polega ono na założeniu specjalnego opatrunku, który ma działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Opatrunek ten umożliwia także remineralizację struktur zęba. Dzięki temu miazga odzyskuje naturalną i potrzebną jej otoczkę z tkanek twardych. Opatrunek biologiczny zakłada się na zębinę przylegającą do miazgi albo na samą miazgę. Preparat leczniczy umożliwia wytworzenie warstwy ochronnej a jednocześnie też chroni miazgę przed czynnikami zewnętrznymi.

Sposoby leczenia miazgi

Istnieje kilka metod leczenia miazgi uwarunkowanych przez stan zęba.

Leczenie biologiczne miazgi może zachodzić poprzez:

pośrednie przykrycie (pokrycie) miazgi,
bezpośrednie przykrycie (pokrycie) miazgi,
amputację przyżyciową miazgi.

Przykrycie pośrednie miazgi stosuje się przy zębach z głębokimi ubytkami, ale z zachowaną jeszcze cienką warstwą zębiny między miazgą a dnem ubytku. Takie leczenie może być przeprowadzane zarówno jedno, jak i dwuetapowo. Metoda ta polega na aplikacji preparatu leczniczego na dno ubytku pod zakładane wypełnienie. W przypadku jednoetapowego leczenia zakłada się specjalny podkład pod wypełnienie. Natomiast przy dwuetapowym leczeniu do ubytku podaje się środek leczniczy, a po okresie obserwacji zmienia się go na wypełnienie stałe.

Z kolei po bezpośrednie przykrycie miazgi sięga się wówczas, gdy doszło do utraty ciągłości zębiny, czyli odsłonięcia miazgi. Dzieje się tak najczęściej w wyniku urazu lub nieznacznego odsłonięcia rogu miazgi przy opracowywaniu ubytku próchnicowego. W takim przypadku preparat leczniczy zakładany jest jako opatrunek na odsłoniętą część miazgi pod właściwą odbudową.

Natomiast amputacja przyżyciowa miazgi wykorzystywana jest przy zębach, w których doszło do odsłonięcia miazgi na sporym obszarze np. w wyniku urazu. Leczenie biologiczne miazgi wówczas polega na usunięciu części lub całości miazgi koronowej i założeniu opatrunku na tę część miazgi, która zostaje w zębie pozostawiona.